Deyl sebepsiz zenginleşme nedeniyle dava açtı. Ancak NS’ye göre, başka bir bölüme göre telif ücreti almaya daha fazla hakkı vardı. Ancak Deyl’in haklarına yapılan müdahalenin 1965 tarihli eski telif hakkı yasasının yürürlükte olduğu dönemde mi yoksa 2000 yılında yürürlüğe giren yeni yasanın geçerli olduğu dönemde mi meydana geldiği sorusu hala geçerliliğini koruyor. Bir diğer sorun ise olası zamanaşımıdır.
“Dolayısıyla, daha sonraki yargılamalarda, ayrıntılı maddi bulgulara dayanarak Temyiz Mahkemesi, davalı tarafından ileri sürülen sınırlama itirazı dikkate alınarak davacı tarafından öne sürülen iddianın, tüm hususları dikkate alarak uygun bir hukuki değerlendirmesini gerçekleştirecektir. Davacının haklarının olası sınırlandırılmasının meydana geldiği belirlenmiş koşullar ve ayrıca bu itirazın davalılardan ileri sürülmesi koşulları”, en yüksek derecenin kararında belirtiliyor.
Başkentin hibe veren kuruluşu olan bahçe, 1996 yılında Deyl ile sözleşme imzaladı. Üç yıl sonra iş tamamlanmadan sözleşmeden çekildi. Seranın maliyeti 200 milyon krondu, bu da orijinal tahminlerin neredeyse on katıydı.
Mimara göre bu durum, bahçenin kendisiyle olan işbirliğini sonlandırdıktan sonra projede yaptığı değişiklikler nedeniyle de yaşandı. Deyl, yapılan değişiklikleri yalnızca ödeme yapan bir ziyaretçi olarak görebildiğini iddia etti ve bazılarına katılmadı.
Telif hakkı olan eserin kötüye kullanıldığına birkaç yıl önce mahkemeler karar vermişti. Ancak ödül miktarı değişiyordu. Prag Belediye Mahkemesi’ne göre bahçenin Deyl’e 1,5 milyon kron ödemesi gerekiyordu. Yüksek Mahkeme bu miktarı kabaca 268.000 krona düşürdü. Bu, şu anda en yüksek merci tarafından bozulan Yüksek Mahkeme’nin kararıdır.
Fata Morgana serası geçmişte Deyl ile Botanik Bahçeleri arasında başka hukuki anlaşmazlıkların da nedeni olmuştu. Mimardan, seranın proje dokümantasyonu için depozito olarak ödediği 2,5 milyon CZK’nın iadesini talep etti. Adalet sonunda meblağın, sözleşme feshedilmeden önce yapılan iş için ve yapılan masrafların tazminatı olarak Deyl’e ödenmesi gerektiği sonucuna vardı.
Başka bir anlaşmazlıkta Deyl, fazla mesai için ödeme yapılmasını istedi. Anlaşmazlık, 2015 yılı başında mimarın 1,1 milyon kronun üzerinde alacağı bir anlaşmayla sona erdi.
“Dolayısıyla, daha sonraki yargılamalarda, ayrıntılı maddi bulgulara dayanarak Temyiz Mahkemesi, davalı tarafından ileri sürülen sınırlama itirazı dikkate alınarak davacı tarafından öne sürülen iddianın, tüm hususları dikkate alarak uygun bir hukuki değerlendirmesini gerçekleştirecektir. Davacının haklarının olası sınırlandırılmasının meydana geldiği belirlenmiş koşullar ve ayrıca bu itirazın davalılardan ileri sürülmesi koşulları”, en yüksek derecenin kararında belirtiliyor.
Başkentin hibe veren kuruluşu olan bahçe, 1996 yılında Deyl ile sözleşme imzaladı. Üç yıl sonra iş tamamlanmadan sözleşmeden çekildi. Seranın maliyeti 200 milyon krondu, bu da orijinal tahminlerin neredeyse on katıydı.
Mimara göre bu durum, bahçenin kendisiyle olan işbirliğini sonlandırdıktan sonra projede yaptığı değişiklikler nedeniyle de yaşandı. Deyl, yapılan değişiklikleri yalnızca ödeme yapan bir ziyaretçi olarak görebildiğini iddia etti ve bazılarına katılmadı.
Telif hakkı olan eserin kötüye kullanıldığına birkaç yıl önce mahkemeler karar vermişti. Ancak ödül miktarı değişiyordu. Prag Belediye Mahkemesi’ne göre bahçenin Deyl’e 1,5 milyon kron ödemesi gerekiyordu. Yüksek Mahkeme bu miktarı kabaca 268.000 krona düşürdü. Bu, şu anda en yüksek merci tarafından bozulan Yüksek Mahkeme’nin kararıdır.
Fata Morgana serası geçmişte Deyl ile Botanik Bahçeleri arasında başka hukuki anlaşmazlıkların da nedeni olmuştu. Mimardan, seranın proje dokümantasyonu için depozito olarak ödediği 2,5 milyon CZK’nın iadesini talep etti. Adalet sonunda meblağın, sözleşme feshedilmeden önce yapılan iş için ve yapılan masrafların tazminatı olarak Deyl’e ödenmesi gerektiği sonucuna vardı.
Başka bir anlaşmazlıkta Deyl, fazla mesai için ödeme yapılmasını istedi. Anlaşmazlık, 2015 yılı başında mimarın 1,1 milyon kronun üzerinde alacağı bir anlaşmayla sona erdi.