Takımın açık ara bir numarasısın, bu role hâlâ alışamadın mı?
Bu benim ilk seferim değil, ekstra bir baskı hissetmiyorum. Ama biliyorum ki Alcaraz oynamazsa artık İspanya karşısında kazanma şansımız var. Grup olarak başarılı olabileceğimize inanıyorum.
Bu yıl teklerde en iyi dövüşçülerle mücadele edeceksiniz. Rol modellerinizden hangileriyle oynadınız?
Çocukken çok izlediğim Gaël Monfils’le. Onun numaralarını, rakiplerini nasıl eğittiğini ve ne kadar çekici bir şekilde oynadığını izlemekten keyif aldım. Nisan ayında Banja Luka’da birlikte oynadık, sakatlıktan dönüyordu. Onu yendim ve bu benim için çok güzel bir an oldu. Kendimi küçük bir çocuk olarak hatırladım.
Yoldan geçenler sizi zaten başarılı bir sporcu olarak tanıyor mu?
Sık sık havaalanında, sokakta veya bir mağazada durduruluyorum. Ne kadar sık olursa, size o kadar doğal gelecektir. Bu bir tenisçinin hayatının bir parçasıdır.
Ara sezonunda durup elde edilen kilometre taşlarının tadını çıkarmak için zamanınız oldu mu?
Zaman bulmak çok zordur. Bazen dinlemek güzeldir ama hemen hazırlanmanız gereken başka bir turnuva vardır. Tenis affetmez bir spordur. Herhangi bir hata yansıtılacaktır, bu nedenle odaklanmanız önemlidir. Ve kariyerden sonra başka şeylere zaman olacak.
Geçen yıl ipucuna göz atmıştın. Artık ona tamamen nüfuz ettiğinize göre en büyük farkın ne olduğunu düşünüyorsunuz?
O kadar çok şey var ki, bunlara tam olarak hazırlanamıyorsunuz. Çoğu zaman hoş olmayan anlardan geçersiniz ve başınızı öne eğip zor zamanlar geçirdiğinizi kabul etmekten başka seçeneğiniz kalmaz. Geçen sene bunu yaşadım, Grand Slam’lerde tek maç bile kazanamadım. Ancak bu sezon Grand Slam’lerde yine çok iyi sonuçlar aldığımda bu beni güçlendirdi. Ve bunların takipçisi olacağıma inanıyorum.
Evde kalmayı seviyor musunuz, tüm yıl boyunca dünyayı gezmekle nasıl başa çıkıyorsunuz?
Seyahat, geçen sene kısmen seyahat ettiğim zorlu yarışlarla karşılaştırıldığında çok farklı. 30 kişiden belki 20’si Avrupa’da, yani bir yenilgiden sonra eve uçabilirsiniz. Ancak 25 turnuva oynadığınızda bunların yarısı Kuzey Amerika’da, bir kısmı Asya’da, yılın başında Avustralya’da oluyor ve ilk turu kaçırdıktan sonra orada bir hafta daha beklemek zorunda kalıyorsunuz. Öğleden sonra 2’de eve dönmeye değmez.
Şu ana kadar gerçekleştirdiğiniz üst uçuş serilerinden hangisi en zoruydu?
Ocak ayında Avustralya’dan döndüm ve Davis Kupası için hemen Portekiz’e gittik. Daha sonra Doha’ya, ardından da Dubai’ye gittim ve orada ilk turda kaybettim. Kışın otuz dereceden Çek Cumhuriyeti’ne dönmenin hiçbir anlamı olmadığı için dört günlük bir ara verdik ve doğrudan Indian Wells’e uçtuk. Ve oradan Miami’ye.
Eve gitmeyi sabırsızlıkla beklediğinizi şimdiden anlayabiliyorum.
Mladá Boleslav yakınlarındaki küçük tatil köyümüz olan Kněžmost’a geri dönmeyi seviyorum çünkü Bohemya Cenneti’nin doğası şifalıdır. Bisiklete binmeyi ya da koşmayı gerçekten seviyorum. Ve dinleneceğim.
Bu benim ilk seferim değil, ekstra bir baskı hissetmiyorum. Ama biliyorum ki Alcaraz oynamazsa artık İspanya karşısında kazanma şansımız var. Grup olarak başarılı olabileceğimize inanıyorum.
Bu yıl teklerde en iyi dövüşçülerle mücadele edeceksiniz. Rol modellerinizden hangileriyle oynadınız?
Çocukken çok izlediğim Gaël Monfils’le. Onun numaralarını, rakiplerini nasıl eğittiğini ve ne kadar çekici bir şekilde oynadığını izlemekten keyif aldım. Nisan ayında Banja Luka’da birlikte oynadık, sakatlıktan dönüyordu. Onu yendim ve bu benim için çok güzel bir an oldu. Kendimi küçük bir çocuk olarak hatırladım.
Yoldan geçenler sizi zaten başarılı bir sporcu olarak tanıyor mu?
Sık sık havaalanında, sokakta veya bir mağazada durduruluyorum. Ne kadar sık olursa, size o kadar doğal gelecektir. Bu bir tenisçinin hayatının bir parçasıdır.
Ara sezonunda durup elde edilen kilometre taşlarının tadını çıkarmak için zamanınız oldu mu?
Zaman bulmak çok zordur. Bazen dinlemek güzeldir ama hemen hazırlanmanız gereken başka bir turnuva vardır. Tenis affetmez bir spordur. Herhangi bir hata yansıtılacaktır, bu nedenle odaklanmanız önemlidir. Ve kariyerden sonra başka şeylere zaman olacak.
Geçen yıl ipucuna göz atmıştın. Artık ona tamamen nüfuz ettiğinize göre en büyük farkın ne olduğunu düşünüyorsunuz?
O kadar çok şey var ki, bunlara tam olarak hazırlanamıyorsunuz. Çoğu zaman hoş olmayan anlardan geçersiniz ve başınızı öne eğip zor zamanlar geçirdiğinizi kabul etmekten başka seçeneğiniz kalmaz. Geçen sene bunu yaşadım, Grand Slam’lerde tek maç bile kazanamadım. Ancak bu sezon Grand Slam’lerde yine çok iyi sonuçlar aldığımda bu beni güçlendirdi. Ve bunların takipçisi olacağıma inanıyorum.
Evde kalmayı seviyor musunuz, tüm yıl boyunca dünyayı gezmekle nasıl başa çıkıyorsunuz?
Seyahat, geçen sene kısmen seyahat ettiğim zorlu yarışlarla karşılaştırıldığında çok farklı. 30 kişiden belki 20’si Avrupa’da, yani bir yenilgiden sonra eve uçabilirsiniz. Ancak 25 turnuva oynadığınızda bunların yarısı Kuzey Amerika’da, bir kısmı Asya’da, yılın başında Avustralya’da oluyor ve ilk turu kaçırdıktan sonra orada bir hafta daha beklemek zorunda kalıyorsunuz. Öğleden sonra 2’de eve dönmeye değmez.
Şu ana kadar gerçekleştirdiğiniz üst uçuş serilerinden hangisi en zoruydu?
Ocak ayında Avustralya’dan döndüm ve Davis Kupası için hemen Portekiz’e gittik. Daha sonra Doha’ya, ardından da Dubai’ye gittim ve orada ilk turda kaybettim. Kışın otuz dereceden Çek Cumhuriyeti’ne dönmenin hiçbir anlamı olmadığı için dört günlük bir ara verdik ve doğrudan Indian Wells’e uçtuk. Ve oradan Miami’ye.
Eve gitmeyi sabırsızlıkla beklediğinizi şimdiden anlayabiliyorum.
Mladá Boleslav yakınlarındaki küçük tatil köyümüz olan Kněžmost’a geri dönmeyi seviyorum çünkü Bohemya Cenneti’nin doğası şifalıdır. Bisiklete binmeyi ya da koşmayı gerçekten seviyorum. Ve dinleneceğim.