Hafta sonundan sonra nasıl hissettiniz, bu normal mi?
Havanın benim için yeterince sıcak olmasına rağmen Prag’da epey zaman geçti. Sadece iki küçük çocuk için koşmak istiyordum ama geçen sene bu mümkün değildi ve bu da yaklaşık bir saatti. Ama memnuniyet. Oldukça kırılmıştım ama bir şekilde kendimi toparladım. Daha sonra saat sekizden önce Prag’dan ayrıldık, yolculuk bir buçuk saat sürdü, ilçeleri dolaşmak zorunda kaldık.
Ancak bunun Hodonn’daki performans üzerinde hiçbir etkisi olmadı.
Dolunay durumuna göre öğleden sonra bir saat boyunca kuşu köstebek üzerine koyuyorum. Birkaç kişi yavaş yavaş başladı, antrenör bana bunun olmayacağını haykırıyordu, ben de uzanıp bitiş çizgisine ilk önce tek başıma gittim. (16:39,18). Sonra beşe beşlik bir mücadele oldu, ben hiç gitmek istemedim ama takıma puan toplamak gerekiyordu. Koşmaya başladım ve günün sonunda göğüslerin arasında kaldık, bir bakıma iyi ama sezonluk maksimum (4:30:39) Ben pişirmem. Bu yıl sadece ikinci kez beyazladım ve ilk kez engelli koşudan hemen sonra gittim.
Eminim pek çok uzman tek bir uzmanlığa odaklanmanın daha iyi sonuçlara yol açması gerektiğini söylüyordur. Onlara ne cevap veriyorsunuz?
Ben buna katılmıyorum. Bence bir yol diğerine yardımcı olabilir, gelin. Otoyolda hız, tepelerde kar, yolda dayanıklılık kazanacağız. Bu karmaşık bir hazırlıktır.
Eğitmen Vladimr Bartek ile dikeni nasıl istiflersiniz? Blokları mı istiflersiniz, yoksa onu en yakın zirveye doğru hafifçe mi ayarlarsınız?
Tüm yıl boyunca hazırlandım ve son birkaç haftadır da zirveye hazırlanıyorum. Bu yılın ilk maraton (Hamburg’da 2:31:04), tepelere uçuştan önce (Stubai Dünya Şampiyonasında Klasik trapezde 8., Dikeyde 17.lik.), sonra üniversite öncesi maraton temposuna (1:14:48 ile dördüncü oldu) ve sonbahar maratonuna gidiyorum.
Bu açıdan bakıldığında muhtemelen dikenin içinde bir parka bulabilirsiniz.
Yalnız çalışıyorum, ancak ertesi gün biri bana katılırsa.
Deponuz bile yok değil mi?
Yakın zamana kadar sadece tepsimde taşıyordum, şimdi en azından arabamda (gülümsemek) Dağda en fazla bir saat, yani iki yüz elli saat geçiriyorum ve çok geçmeden yılın yüz gününü keşfettim. O ay Diğer Tirol’deki Melag’da oradaydım, onu yıllardır orada tanırdım, yerel hattaki otobüs şoförleri bana el sallıyor. Avusturya’nın Khtai kentinde iki ay geçirdim. Sonbaharda o dağlarda pek bir şey olmayacak, gideriz. Plzeň’de büyüdüm, Lpa’nın kuzey kesimindenim ve ailem Hradec Krlov’da yaşıyordu. arasında bir yere gidip geliyorum
Pitom, sen asla tam teşekküllü bir profesyonel olmadın. Finanse edilebilir mi?
Uyurken tam bir serseriyim. İki yıl önce Tokyo’daki Olimpiyatlardan sonra teyzemin kravatını Victoria yüksek bisiklet merkezinde aldım, öğrenciyim ve spor bursum var ve antrenörümü yönlendiren kod, hazırlıklarım için bir şeyim var. Ayağa kalkmıyorum, ameliyatıma biraz ara veriyorum. Antrenör haftanın iki gününü benimle geçiriyor, hafta sonları uyuyor, onun dışında yalnızım.
Bir haftada kaç sivilceyi yok ediyorsunuz?
Tam olarak okunamıyor çünkü son iki yıldır öğleden sonraları genelde gitmiyorum ama bazen bisikletle, antrenörle vakit geçiriyorum. Dağda genellikle öğle yemeğinden sonra uyanırım, iki saat uyurum, Netflix’te film izlerim. Kışın kayak yapmaya ya da kayak yapmaya giderim, yüzerim. Yatmadan önce koridorlarda yürüyün. Ama bütün gün sadece bir içkinin altında bundan ve eklemlerimden de keyif alamazdım. Kapıyı çalmam lazım, birkaç küçük şey dışında sağlıklıyım. Haftada yaklaşık yüz elli kilometre koşmayı başarıyorum. Yürüyüşün yanı sıra, dağ tırmanışının olduğu dağlara doğru yüz metrelik sürüşe de zaman ayırmam gerekiyor. Ve sonra onları yere koy.
Onurunuzun 3 yönü var mı, en çok neyden keyif alırsınız?
Cesur bir şut çektim ama muhtemelen Patnctka ya da ekstra ligde voleyle üçlük atarak bana ısındı. Bu yıl yurt dışından da başlangıç teklifleri aldım ama geri çevirdim. Gelecekte uzun dağ koşuları, bu benim hayalim, bunu yapmak istiyorum ama bunu yolla birleştiremezsiniz. Ayrıca kayak pistlerine nasıl tırmanılacağını öğrenmek ve Marcela Vanov gibi bir şeye binmeyi denemek isterim. Gerçekten kalın kafalı, sanki 90 yaşındaymış gibi ama bunu yapamıyor.
Çek ortamında evler arasındaki ilişkiler tam anlamıyla ideal değildir. Pehnan rekabeti neden var?
Çok fazla karışmak istemiyorum, hoş bir şey söylemem. Yolda hoş bir ortam değil, muhtemelen farklıyız, birbirimizi pek anlamıyoruz. Tepelerde ise kusursuz çalışıyor ve sadece bizi bir arada tutan Pje Schorn sayesinde değil.
Tereza Hrochov, Münih’teki Avrupa Şampiyonası maratonun ardından gazeteye konuşuyor.
Peki, sonbaharda bir maraton için Pa’nın Olimpiyat sınırına ulaşma hırsınız var mı?
Evet ama işe yaramadığı zamanlarda yaptığım gibi ona çok fazla bağlanmak istemiyorum. Olimpiyatlara gittim, bunu başardım. Hamburg’a katlanmak zorunda kaldım çünkü yolculuktan iki gün önce uçak biletimi iptal ettiler ve trenler çalışmıyordu. Her şeyi berbat etmek istemedim, hazırlandım, çok çalıştım ama starttan önce arabada üç saat geçirmek ideal değildi. Pmarathon’da sorun yoktu, sonra arabada uzun süre oturduktan sonra ayakkabılarım çıktı, bacaklarımı kaldıramayacağımı düşündüm. Ayrıca bana çok paraya mal oldu, biraz zaman aldı, sıfıra ulaşamadım.Sınır zor 2:26:50, ama sanırım bunun üzerindeyim ve oraya ulaşmak istiyorum. İşe yaraması için her şeyi bir araya getirmem gerekiyor.
Ana RunCzech TV’lerden birine katılın, aşırı baskı olmadan baştan çıkarıcı atmosferin tadını çıkarın?
Evet evet. Geçtiğimiz yıl Çek Cumhuriyeti’nin Budjovice kentinde yarı maratonda dünya şampiyonası için iptal edilen limit de benim için iyi oldu. Tüm Euroheroes etkinliği için Elbe’nin üzerindeki 16. caddede mümkün olan en iyi yeri almaya çalışmak isterim. Seril asn ve çevredekiler de öyle.
Havanın benim için yeterince sıcak olmasına rağmen Prag’da epey zaman geçti. Sadece iki küçük çocuk için koşmak istiyordum ama geçen sene bu mümkün değildi ve bu da yaklaşık bir saatti. Ama memnuniyet. Oldukça kırılmıştım ama bir şekilde kendimi toparladım. Daha sonra saat sekizden önce Prag’dan ayrıldık, yolculuk bir buçuk saat sürdü, ilçeleri dolaşmak zorunda kaldık.
Ancak bunun Hodonn’daki performans üzerinde hiçbir etkisi olmadı.
Dolunay durumuna göre öğleden sonra bir saat boyunca kuşu köstebek üzerine koyuyorum. Birkaç kişi yavaş yavaş başladı, antrenör bana bunun olmayacağını haykırıyordu, ben de uzanıp bitiş çizgisine ilk önce tek başıma gittim. (16:39,18). Sonra beşe beşlik bir mücadele oldu, ben hiç gitmek istemedim ama takıma puan toplamak gerekiyordu. Koşmaya başladım ve günün sonunda göğüslerin arasında kaldık, bir bakıma iyi ama sezonluk maksimum (4:30:39) Ben pişirmem. Bu yıl sadece ikinci kez beyazladım ve ilk kez engelli koşudan hemen sonra gittim.
Eminim pek çok uzman tek bir uzmanlığa odaklanmanın daha iyi sonuçlara yol açması gerektiğini söylüyordur. Onlara ne cevap veriyorsunuz?
Ben buna katılmıyorum. Bence bir yol diğerine yardımcı olabilir, gelin. Otoyolda hız, tepelerde kar, yolda dayanıklılık kazanacağız. Bu karmaşık bir hazırlıktır.
Teresa Hrochov Personel kayıtları 1500 metre 4:22.44 3000 metre pekek 10:14.09 5 kilometre 16:00.61 10 kilometrelik parkur 33:00.00 Bchovice 34:09 Bir plmaraton 1:12:04 Maraton 2:29:06 |
Eğitmen Vladimr Bartek ile dikeni nasıl istiflersiniz? Blokları mı istiflersiniz, yoksa onu en yakın zirveye doğru hafifçe mi ayarlarsınız?
Tüm yıl boyunca hazırlandım ve son birkaç haftadır da zirveye hazırlanıyorum. Bu yılın ilk maraton (Hamburg’da 2:31:04), tepelere uçuştan önce (Stubai Dünya Şampiyonasında Klasik trapezde 8., Dikeyde 17.lik.), sonra üniversite öncesi maraton temposuna (1:14:48 ile dördüncü oldu) ve sonbahar maratonuna gidiyorum.
Bu açıdan bakıldığında muhtemelen dikenin içinde bir parka bulabilirsiniz.
Yalnız çalışıyorum, ancak ertesi gün biri bana katılırsa.
Deponuz bile yok değil mi?
Yakın zamana kadar sadece tepsimde taşıyordum, şimdi en azından arabamda (gülümsemek) Dağda en fazla bir saat, yani iki yüz elli saat geçiriyorum ve çok geçmeden yılın yüz gününü keşfettim. O ay Diğer Tirol’deki Melag’da oradaydım, onu yıllardır orada tanırdım, yerel hattaki otobüs şoförleri bana el sallıyor. Avusturya’nın Khtai kentinde iki ay geçirdim. Sonbaharda o dağlarda pek bir şey olmayacak, gideriz. Plzeň’de büyüdüm, Lpa’nın kuzey kesimindenim ve ailem Hradec Krlov’da yaşıyordu. arasında bir yere gidip geliyorum
Pitom, sen asla tam teşekküllü bir profesyonel olmadın. Finanse edilebilir mi?
Uyurken tam bir serseriyim. İki yıl önce Tokyo’daki Olimpiyatlardan sonra teyzemin kravatını Victoria yüksek bisiklet merkezinde aldım, öğrenciyim ve spor bursum var ve antrenörümü yönlendiren kod, hazırlıklarım için bir şeyim var. Ayağa kalkmıyorum, ameliyatıma biraz ara veriyorum. Antrenör haftanın iki gününü benimle geçiriyor, hafta sonları uyuyor, onun dışında yalnızım.
Bir haftada kaç sivilceyi yok ediyorsunuz?
Tam olarak okunamıyor çünkü son iki yıldır öğleden sonraları genelde gitmiyorum ama bazen bisikletle, antrenörle vakit geçiriyorum. Dağda genellikle öğle yemeğinden sonra uyanırım, iki saat uyurum, Netflix’te film izlerim. Kışın kayak yapmaya ya da kayak yapmaya giderim, yüzerim. Yatmadan önce koridorlarda yürüyün. Ama bütün gün sadece bir içkinin altında bundan ve eklemlerimden de keyif alamazdım. Kapıyı çalmam lazım, birkaç küçük şey dışında sağlıklıyım. Haftada yaklaşık yüz elli kilometre koşmayı başarıyorum. Yürüyüşün yanı sıra, dağ tırmanışının olduğu dağlara doğru yüz metrelik sürüşe de zaman ayırmam gerekiyor. Ve sonra onları yere koy.
Onurunuzun 3 yönü var mı, en çok neyden keyif alırsınız?
Cesur bir şut çektim ama muhtemelen Patnctka ya da ekstra ligde voleyle üçlük atarak bana ısındı. Bu yıl yurt dışından da başlangıç teklifleri aldım ama geri çevirdim. Gelecekte uzun dağ koşuları, bu benim hayalim, bunu yapmak istiyorum ama bunu yolla birleştiremezsiniz. Ayrıca kayak pistlerine nasıl tırmanılacağını öğrenmek ve Marcela Vanov gibi bir şeye binmeyi denemek isterim. Gerçekten kalın kafalı, sanki 90 yaşındaymış gibi ama bunu yapamıyor.
Çek ortamında evler arasındaki ilişkiler tam anlamıyla ideal değildir. Pehnan rekabeti neden var?
Çok fazla karışmak istemiyorum, hoş bir şey söylemem. Yolda hoş bir ortam değil, muhtemelen farklıyız, birbirimizi pek anlamıyoruz. Tepelerde ise kusursuz çalışıyor ve sadece bizi bir arada tutan Pje Schorn sayesinde değil.
Tereza Hrochov, Münih’teki Avrupa Şampiyonası maratonun ardından gazeteye konuşuyor.
Peki, sonbaharda bir maraton için Pa’nın Olimpiyat sınırına ulaşma hırsınız var mı?
Evet ama işe yaramadığı zamanlarda yaptığım gibi ona çok fazla bağlanmak istemiyorum. Olimpiyatlara gittim, bunu başardım. Hamburg’a katlanmak zorunda kaldım çünkü yolculuktan iki gün önce uçak biletimi iptal ettiler ve trenler çalışmıyordu. Her şeyi berbat etmek istemedim, hazırlandım, çok çalıştım ama starttan önce arabada üç saat geçirmek ideal değildi. Pmarathon’da sorun yoktu, sonra arabada uzun süre oturduktan sonra ayakkabılarım çıktı, bacaklarımı kaldıramayacağımı düşündüm. Ayrıca bana çok paraya mal oldu, biraz zaman aldı, sıfıra ulaşamadım.Sınır zor 2:26:50, ama sanırım bunun üzerindeyim ve oraya ulaşmak istiyorum. İşe yaraması için her şeyi bir araya getirmem gerekiyor.
Ana RunCzech TV’lerden birine katılın, aşırı baskı olmadan baştan çıkarıcı atmosferin tadını çıkarın?
Evet evet. Geçtiğimiz yıl Çek Cumhuriyeti’nin Budjovice kentinde yarı maratonda dünya şampiyonası için iptal edilen limit de benim için iyi oldu. Tüm Euroheroes etkinliği için Elbe’nin üzerindeki 16. caddede mümkün olan en iyi yeri almaya çalışmak isterim. Seril asn ve çevredekiler de öyle.